Zespół rzekomoopuszkowy

ETIOLOGIA:

• obustronne ogniska pochodzenia naczyniowego uszkadzające torebkę wewnętrzną
• najczęściej u chorych, którzy już mieli porażenie połowicze jednej strony ciała i u których po upływie kilku miesiecy, lub lat występuje niedowład połowiczy drugiej połowy ciała
• rzadko w przebiegu SM
• stwardnienie zanikowe boczne

PATOGENEZA:

• obusronne uszkodzenie włókien biegnących z kory do jąder nerwów opuszki
• korowo – wzgórzowych (nietrzymanie afektu)
• korowo – podkorowych
• ma cechy zespołu spastycznego (ośrodkowego) 

OBRAZ KLINICZNY:

1. objawy podmiotowe :

• mowa dyzartryczna, nosowa
•  zaburzenia połykania

1. objawy przedmiotowe :

• nie ma zaników mieśni języka
• odruchy wygórowane :

                               -żuchwowy

                               - gardłowy

                               - podniebienny

• pojawia się odruch pyszczkowy
• często wspóistnieją objawy piramidowe
• nietrzymanie afektu :

                               - patologiczny śmiech, lub (częściej) płacz pojawiający się często pod wpływem błachych bodźców emocjonalnych

                               - niekiedy reakcje paradoksalne – chory płacze po otrzymaniu przyjemnej wiadomości, a śmieje się gdy spotka go przykrość

• objawy deliberacyjne :

                                - odruch dłoniowo – bródkowy
                                - odruch rogówkowo – bródkowy
                                - pyszczkowy

RÓŻNICOWANIE:

• zespół opuszkowy

LECZENIE:

• przyczynowe

źródło:

1. W. Jakimowicz „Neurologia kliniczna“

2. R. Mazur „Neurologia – myślenie kliniczne“

3. R. Mazue i wsp. „Podstawy kliniczne neurologii“